BİR GARİP NECİP FAZIL VAKASI...

CHP’li Bolu Belediyesi, büyük bir dönüşüm hamlesine imza atarak Necip Fazıl Kültür Merkezi’nin adını değiştirdi. 

Artık orası Bülent Ecevit Kültür Merkezi. Böylece Bolu, bir gece ansızın kültürel ağırlıklarından (!) kurtuldu ve modern, ideolojik olarak cilalanmış bir tabelayla yepyeni bir çağa adım attı. 

Çünkü biliyoruz ki bu ülkede hiçbir şey tabela kadar hızlı değişemez.

Sn. Başkan’ın vaatlerini hatırlıyor musunuz?

Mesela bir Bilim Merkezi vardı. Çocuklar deney yapacak, gençler teleskopla yıldızları izleyecekti. 

O merkez hâlâ açılmadı, yıldızları görmek isteyen Bolulular belediye binasının ışıklandırmasına bakıyor. 

Fakat üzülmeyin, tabela değiştiği için Mars’a gitmemize çok az kaldı zaten!

Bir de dar gelirli ailelere konut sözü vardı. 

Belediye, bu ailelere sıcak bir yuva sözü verdi ama sonra düşündü: "Ev yapmak pahalı, arsa satmak kolay." 

Ve sonuç? 

Şimdi o arsaların yerinde toplu konutlar değil, toplu hayal kırıklığı var. Belediye belki de şöyle düşündü: "Dar gelirli zaten alışık yokluğa, biz en azından güzel bir tabela verelim." 

Yani yuva olmadı ama tabelada huzur var!

Bir spor kompleksi sözü vardı, hatırlayan var mı?

 Gençler spor yapacaktı, sağlıklı yaşayacaktı… Şimdilik tek hareket, vaatlerin raftan indirilmeye çalışılırken yaşanan hafif esneme egzersizi.

Ekolojik köy projesi de vardı. 

Doğayla iç içe, kendi elektriğini üreten, geri dönüşüm dostu bir yaşam alanı. 

Ne var ki proje, sadece vaat düzeyinde kaldı. O kadar çevreciydi ki, belediye projeye hiç dokunmamayı tercih etti; ekolojik ayak izi bırakmamak adına belki de.

Ama en önemlisi, Necip Fazıl tabeladan indirildi ve Bülent Ecevit çıktı sahneye. 

Belli ki belediye, gerçekleştirilemeyen proje yolculuğuna çıkarken şiirin ağırlığını hafifletmek istedi. 

Tabeladan şiiri silince roketin hızlanacağını düşündüler muhtemelen. Oysa roket hâlâ yerde, sadece tabeladaki harfler değişti.

Necip Fazıl yıllar önce demişti ki: “Tohum saç, bitmezse toprak utansın. Hedefe varmayan mızrak utansın.” 

Burada ne tohum var ne hedef, ne de utanan… 

Mızrak ise şimdilik sadece tabela tutmakla meşgul.

Bir başka şiirinde şöyle sorar Necip Fazıl: “Kim var diye seslenilince, sağına soluna bakmadan ‘ben varım!’ diyen bir gençlik...” 

Fakat belediye “kim var?” diye sorunca sağa sola bakıp Necip Fazıl’ı gördü ve onu sildi. Çünkü tabela değiştirmek, proje üretmekten daha kolaydı.

Bolu’da değişmeyen tek şey, tabela değiştirme geleneği. Ve belki Necip Fazıl şimdi tabelanın olmadığı yerden sessizce mırıldanıyordur:

“Ben oradaydım, şiir olarak geldim, tabela olarak gittim.”