Aşçılar Festivali diye gittik, Beyaz Et Şenliğine katıldık
1981 yılında, mahalleden pek çok kişi, 50 NC diye tabir edilen bir kamyonetin kasasına dolup Mengen Aşçılar Festivaline gittiler. Babam bizi göndermediği için ben gidenlerin ardından üzgün bir şekilde bakakaldım.
Akşama geri geldiklerinde öyle bir
“Aşçılar Festivali” anlattılar ki, sanırsınız karnavaldan dönüyorlar. Ünlü otellerin şefleri türlü türlü maharetlerini sergilemişler, yanardönerli yemekler, birbirinden güzel tereyağından yapılmış heykeller, hayatlarında hiç tatmadıkları lezzette türlü türlü yemek çeşitleri, içecekler, salatalar vs vs. İnsanlar stantları izlerken kendilerinden geçmişler. Hele hele aşçıların beyaz kıyafetleri içeresinde, başlarında kepleriyle, orgeneral edasında dolaşmalarında da çok etkilenmişler. Bu festivalden etkilenen pek çok kişi aşçılık mesleğini tercih etmiştir.
Sonraki yıllarda görevim gereği pek çok kez bu festivali izledim. Farklı yıllarda rekor denemeleri yapıldı. Mengen uluslararası medya da pek çok kez bu festival ile yer aldı. Türkiye’nin, hatta Dünya’nın pek çok yerinde çalışan Mengenli aşçılar bu festivale renk kattılar. Mengen’e aşçılık okulunun açılması, BAİBU’ya bağlı bir Yüksek Okulu’nun yapılmasında festivalin etkisi vardır.
Gelelim, son Aşçılık Festivali’ne… Bu yıl ki festival için maalesef güzel şeyler yazmak isterdim, ancak hayal kırıklığına uğradığımı söyleyebilirim. Bu satırlarda belirteceğimiz eksiklikler kesinlikle iyi niyetli olup, sadece sonraki yıllarda yapılacak festivallere ışık tutması içindir.
Festivale gelen pek çok kişinin de belirttiği gibi, bu sefer ki festival maalesef
“Beyaz Et Şenliği” ne benzedi. 115 metrelik Mangal belki bir rekor ama aşçılık ile ilgisinin olmadığını hepimiz biliyoruz. Belki destekleyici firma böyle bir istekte bulunmuş olabilir. Festivalin teması illa tavuk olacaksa, Mangal Izgara yerine
Patatesli Tavuk Yemeği festival için daha doğru bir tercih olabilirdi.
Tavuk Yahnisi olabilirdi.
Sulu Tavuk Yemekleri olabilirdi. Festivalin teması, illa
‘tavuk’ olacaksa, Aşçılar Lüks Restoranların menüsüne yeni bir Tavuk yemeği konulabilecek, yemek yapabilirlerdi.
Ancaaaak, aşçılar ile Belediye arasında sanırım bir sorun var. Bu sorun bu festivalde iyice gün yüzüne çıktı. Protokol konuşmalarında hiçbir aşçıya konuşma yaptırılmayınca, Bolu Belediye Başkanı
Sayın Tanju Özcan aşçı kıyafeti ile sahneye çıktı. Zaten eski Aşçılar Derneği eski Başkanı da bu durumdan epey dertli.
Bu festivalde, benim için
Asi ve Mavi ile birlikte Onur Akın öldü. Daha önce
Zülfü Livaneli siyasete başladığında
Güneş Toplamaktan nasıl vazgeçtiysem Onur Akın’dan da vazgeçtim. Benim için siyaset yapan bütün sanatçılar yok hükmündedir. Mini eteğinin üzerine aşçı kıyafeti giydirilen
Ziynet Sali isimli kadının ergen gençleri coşturması eğlence sayılıyorsa, gençler bu festivalde de eğlendi diyebiliriz.
Festival alanına yakınlığı nedeniyle, güzel iş yapan Uzay Kafe’nin tuvaletini
“arızalı” diyerek kapatması hiç hoş değil.
“Dün açık olan tuvalet bu gün niye arızalı, eğer arızalı ise neden yaptırılmıyor” diyerek tepki gösteren bir hanımın bütün güzel kelimeleri sıraladığını da işletmenin duymasını isterdim. İnsanın para kazandığı insanlardan bir tuvaletini esirgemesini anlamıyorum, sanırım Belediye bu işletmeye bir yaptırım uygular. Ancak, Belediye’nin kendisine ait umumi tuvaletlerinin pisliği de unutulmamalı, bari bugün için oraya iki görevli konulsaydı.
Kısacası siyaset, festivallerin ruhunu öldürüyor. Mengen Festivali, son haliyle
“Beyaz Et Şenliği” ne ve
“plaket dağıtım töreni” ne dönüşmüş.
Ben yine de, Başta Mengen Belediye Başkanı Sayın
Turan Bulut ve emeğe geçenleri kutluyorum, en azından insanlara iki gün boyunca zamları ve ülke sorunlarını ve de dertlerini unutturdular.
