Bu gün! ne kadar türküm varsa yandı.
Bu gün! ne kadar ağıtım varsa yandı.
Bu gün! bütün kitaplarım yandı.
Bu gün! ben yandım, ülkem yandı, insanlık yandı!
***
Siz hiç yandınız mı? Ben yandım mesela.
Önce bir is kokusu geldi burnuma, sonra genzimde bir yanma hissettim.
Sonra ciğerlerime dumanlar doldu. Ve ben, yandım! Yandım! Yandım!
Ormanda ki bir kaplumbağanın yavaşlığında, bir ceylanın narinliğine yandım.
Bir şiirin mısralarında, bir türkünün ezgisinde, bir bağlamanın telinde yandım.
Ben her 2 Temmuzda yanarım.
Ben yanarım, ülkem yanar, gençlerim yanar.
Geleceğim yanar.
***
Ülkemiz tarihinin kara günleri muhakkak ki çoktur. Ancak 2 Temmuz’un yeri ve önemi ayrıdır. 2 Temmuz’da ülkemizde aydınlığın yakıldığı gündür. 2 Temmuz, Sivas’tan yükselen alevlerin bütün Türkiye’yi yaktığı bir gündür. Ve en önemlisi insanlığın yandığı bir gündür.
